لبخنــد ...
شهـــامــت مــی خواهــد
ســـــرد بــاشــی
و گــرم لبخنــد بزنـــی ...!
میان عاشقانه هایم قدم نزن اینجا این نوشته ها ، آنقدر بارانی اند که می ترسم تمام لحظه هایت خیس شوند...!
خُـدآیـآ آلـودِگــی آدَمـ هــآ ازحَــد گُـذَشتـــه
دُنیــآ رو چَنــد روزی تَـعطیـل نمـی کُنــی؟
نه در آغـوشــت گرفته ام...
نه لــبــانــت را بوسیده ام...
نه حتی موهــایــت را نوازش کرده ام...
اما...
بــبــــیــــن چگونه برایــــت عـــاشــــقــــــانــــه می نویــسم...!
مـــن شهــرزاد قصــه هــای خـــودم هستـــم
هــزار و یــک شــب اســت هــر چـه مـی بــافـم
همـه بـی درنـگ بـه قـامتـم انــدازه مـی بیننــد
هیـچ کـس امــا نمـی دانــد
راز ایـــن دل چیسـت !
همه ى قراردادها را که روى کاغذ بى جان نمى نویسند
بعضى از عهدها را روى قلبها مینویسیم …
حواست به این عهدهاى غیرکاغذى باشد …
شکستن شان یک آدم را میشکند !
زندگیم همچون بازی گل یا پوچی بود...
در دستان تو.................
هرچه به دستان به ظاهر مهربانت نگاه کردم.
ندانستم بگویم گل است یا پوچ......
با تنی لرزان چشمهایم را بستم.
وبرسر زانوانم نشستم و...
فریاد زدم,زندگیم.......
پوچ بود ....
پوچ,پوچ, پوچ
دیروز، پینوکیو آدم شد
و امروز ، آدمها پینوکیـو !
من از عاقبت مادربزرگ می ترسم
اگر فردا ، شنل قرمزی گرگ شود ...
آرآمِـــشِــ اینجــآ رو بِهَمـــ نَــزن!
اینجــارو واســہ خَلــوتــِ خُــودمــ سـاختـَـم...
اینجــآ مُخــآطِبــ خــآص ندآرمـو نَخـوآهَــم دآشتـــ
تَنهــــا چیـــزے کِــہ اِینجـــآ خآصــِـہ مَنـــَـمـ.!
ســـر بــہ هــوا نیستمـــــ ...
امــآ همیشــہ چشمـــ بــہ آسمــان دارمــ حال عجیبـــے استــــ
دیـــدن همان آسمان که شایـــد دقایقــے پیشــــ
آن را نگـــاهـــ کـــرده اے
آدمــــ هــــآــے ایــــن ســرزمـــیــــن ســــردنـــد....
نــــگــآه هــــآیـــشـــآن
حـــــرفــ هـــآیـــشـــآن
هـــمـــہ بـــوــے ســــردــے مــــیـدهـد
عــــشــــقــــ در ایـــــن ســـــزمــــیـــن بــے مـــعـــنــــآســـتــــ
فـــقـــط مـــحـــبــــتــــشــــآن ایـــــن اســـــتــــ
کـــہ
بــــرآــے زخـــمـــ هـــآیـــتــــ
نــــمـــکــدآن مــے آورنــــد
هـــمــیــــن...
