بعضي ها را هرچقدر هـم که بخواهي ؛ “تمام” نمي شوند …. همش به آغوششان بدهکار ميماني ! حضورشان”گـرم” است ؛ سکوتشان خالي ميکند دل ِآدم را … آرامش ِ صدايشان را کم مي آوري ! هر دم هر لحظه “کم” مي آوريشان … آخ که چقدر کم دارمت ….