میان عاشقانه هایم قدم نزن اینجا این نوشته ها ، آنقدر بارانی اند که می ترسم تمام لحظه هایت خیس شوند...!
چرا همه گمان میبرند من گرفتار شده ام ؟
چرا تا قلمم میچرخد .. کسی از دور فریاد بر می اورد ...
ای رسوای عاشق .. او کیست که دلت را برده است ؟!
چرا انسان ها در این خیالند هر که عاشقانه مینگارد .. عاشق است ؟!
ای جماعت زود باور پاک دل .. با شمام .. هان با شما !!!
... من دل در کمند ابروان کسی ندارم ...
من عاشقانه بر چشمان کسی خیره نمیشوم ...
تنها مینویسم تا بدانم عشق نیز هست ...
سیب هنوز هم شیرین است...
هنوزم هم آدم ،بهشت را به لبخند حوا میفروشد...
شیطان بهانه بود!
هربارمیخواهم به سمتت بیایم
یادم می افتدکه دلتنگی هرگز بهانه ی خوبی برای تکراریک اشتباه نیست...
گمان می کردم
راه ِمرگ از زندگی جداست ؛
اما نه !
هر دو دستشان توی ِ یک کاسه است
همین زندگی بود که
مرا کُشت!
گـاه مـی انـدیـشــم ...
خـبــر مــرگ مـرا بـه تــــو چـه کـس مـی گـویـد ؟
آن زمــان که خـبـر مــرگ مــرا ...
از کســی مـی شـنــوی ...
روی تـــــو را کاشـکـی مـی دیـــدم !
شــانـه بـالا زدنـت را ...
بـی قـیــــد ...
و تـکان دادن دسـتـت که ...
مـهــــم نـیـست زیـــاد !
و تـکان دادن ســـر را که ...
عـجـــب ! عـــاقـبـت مـُـــرد ؟!؟
افــســـوس !
کاشـکـی مـی دیـــدم .....!!!
این روزها ؛
فقط راه میرم سیگار میکشم ...
مینویسم و مینویسم
نه دوستی دارم برای حرف زدن نه دشمنی دارم برای جنگ کردن
این روزها ؛ پشت چراغ قرمز که می ایستم شوق سبز شدنش را دیگر ندارم
نه تن ام پَر میکشد برای آغوشی نه روح ام جان میدهد برای آرامشی
راستش را بگویم تنهایی بیشتر ارضایم میکند
از زن و مرد و هر نا جنسی فراری ام
این روزها ؛
گهگاهی با خودم حرف میزنم میخندم و میخندم
به مردم نگاه نمیکنم چشمها مرا میترسانند
مدام هدفون در گوش دارم صدا ها هم مرا میترسانند
این روزها ؛ ...
این پایان زندگی من نیست ! این آرامش قبل طوفان من است ...
گل گرفته ام تا اطلاع ثانوی...
در قلبم را!
لطفا کسی نگوید: "دوستم داشته باش!"
این یک قلم جنس را نداریم!
تمام شد... من، تعطیلم
دیروز و امروزم با قهوه های تلخ گذشت...
تلخی قهوه...
امید من...
حرف های تو ....
آخرش من تنـهـــــــــــــــــــــــــــایم...
با این همه فنجان قهوه تلخ!
لحظه ها به همین تلخــــــــــــــــــــــــــــــی میگذرد...! 
